Szukaj±c ¶mierci…

          Czy cz³owiek ma prawo umrzeæ na w³asne ¿yczenie? Czy ¿ycie jest niezbywalnym obowi±zkiem czy przywilejem, z którego mo¿emy zrezygnowaæ? W której chwili nastêpuje zgon? Czy cz³owiek jest Panem w³asnego losu czy tylko Zabawk± w rêkach Boga? Na te pytania trzeba sobie odpowiedzieæ ¿eby móc w pe³ni zrozumieæ problem eutanazji i aborcji.
     W obecnych czasach na ¶wiecie toczy siê coraz ostrzej dyskusja nad zalegalizowaniem eutanazji i aborcji. Zwolennicy wysuwaj± argumenty o mo¿liwo¶ci skrócenia niepotrzebnego cierpienia i przerwania bezsensownej wegetacji, o tym, ¿e cz³owiek powinien sam decydowaæ o swoim losie, o tym, ¿e p³ód nie jest jeszcze cz³owiekiem do chwili narodzenia, poniewa¿ nie czuje i dlatego nie mo¿e byæ chroniony prawem ludzkim. Przeciwnicy mówi± o bezcenno¶ci ludzkiego ¿ycia w ka¿dej postaci, o istnieniu pierwiastka ludzkiego w ka¿dym plemniku i twierdz± (g³ównie Ko¶ció³ i chrze¶cijanie), ¿e Bóg da³ cz³owiekowi ¿ycie i ten nie ma prawa go sobie odebraæ.
    Zastanówmy siê nad tym po kolei. Po pierwsze eutanazja. ¯eby wyraziæ siê na ten temat ka¿dy z nas musi zadaæ sobie pytanie: jak daleko siêga ludzka wolno¶æ? Ja osobi¶cie uwa¿am, ¿e ka¿dy cz³owiek ma prawo do wolno¶ci totalnej pod warunkiem, ¿e swoim dzia³aniem nie szkodzi drugiemu cz³owiekowi lub innej istocie ¿ywej, szanuje pogl±dy innego cz³owieka (na tym polega wolno¶æ) i zachowuje pewne normy, których przestrzegaæ po prostu trzeba (nie pokazywanie siê nago w miejscach do tego niewskazanych, przychodzenie w stanie odurzenia alkoholowego lub narkotykowego na uroczysto¶ci, czy okazywanie braku szacunku warto¶ciom cennym dla innych ludzi). Wed³ug mojej definicji wolno¶ci eutanazja jest jak najbardziej legalna. Ale s± oczywi¶cie inne racjonalne pobudki sk³aniaj±ce do zalegalizowania eutanazji.
    Mam nadziejê, ¿e ka¿dy z Was siê zgodzi, ¿e celem ¿ycia cz³owieka jest osi±gniêcie jak najd³u¿ej trwaj±cego stanu szczê¶cia. Dla jednych szczê¶ciem jest gromadzenie dóbr materialnych, dla innych niekoñcz±ca siê zabawa a jeszcze inni doznaj± szczê¶cia pomagaj±c bli¼nim i dziel±c siê z nim swoim maj±tkiem. Oczywi¶cie dla wiêkszo¶ci z nas istnieje wiele dróg do szczê¶cia. Ale czy jest mo¿liwe pój¶cie jak±kolwiek z tych dróg, je¶li mo¿na poruszaæ tylko g³ow±? Je¶li siê jest do¿ywotnio przykuty do ³ó¿ka? Je¶li nie mo¿na funkcjonowaæ przynajmniej w minimalnym stopniu samodzielnie? Dla mnie odpowied¼ jest jedna. NIE!! A co to za ¿ycie, w którym nie mo¿na osi±gn±æ celu? To ¿ycie pozbawione sensu! Uwa¿am, ¿e takie ¿ycie to nie ¿ycie tylko wegetacja, wiêc cz³owiek ¿yj±cy w ten sposób powinien mieæ prawo umrzeæ.
    Nastêpnym przypadkiem, w którym cz³owiek powinien mieæ prawo umrzeæ jest ¶miertelna choroba, która przysparza du¿o cierpienia. Chory cierpi±cy np. na raka ko¶ci cierpi niewyobra¿alne mêki a szanse na wyleczenie s± stosunkowo ma³e. Mo¿na faszerowaæ chorego silnymi ¶rodkami przeciwbólowymi, ale ja raczej nie chcia³bym ostatnich chwil ¿ycia spêdziæ bez kontaktu z rzeczywisto¶ci±. Szanse wyzdrowienia s± ma³e, ale jednak s±. Co siê stanie z pacjentem, który powróci po takiej chorobie? Czy bêdzie w stanie powróciæ do ¿ycia i do normalnego funkcjonowania w spo³eczeñstwie? Szczerze w to w±tpiê. Po bliskim spotkaniu ze ¶mierci± cz³owiek zaczyna siê cieszyæ ka¿d± chwil± swojego istnienia i stara siê wykorzystaæ maksymalnie ka¿dy kolejny dzieñ. Carpe diem- chwytaj dzieñ- to stwierdzenie i zarazem filozofia ¿yciowa, nawo³uj±ce do korzystania z ¿ycia jest s³uszne, ale nie mo¿emy siê zatraciæ w wiecznym poszukiwaniu wra¿eñ i spe³nianiu marzeñ, poniewa¿ jest te¿ druga strona medalu. Memento Mori- pamiêtaj o ¶mierci- ta sentencja wzywa nas do ustatkowania siê, za³o¿enia rodziny i nie uleganiu chwilowym pragnieniom, poniewa¿ w ka¿dej chwili mo¿e wybiæ nasza godzina. Ci, którzy prze¿yli ciê¿k±, pe³n± cierpieñ chorobê, którzy stali na krawêdzi ¶mierci bêd± mieli trudno¶ci z ustatkowaniem siê. Dlatego ka¿dy cierpi±cy mêki cz³owiek powinien mieæ mo¿liwo¶æ bezbolesnego odej¶cia z tego ¶wiata, po¿egnawszy siê z rodzin± i przyjació³mi.
    Teraz czas na aborcje. Kto¶ powie, ¿e je¶li s³uszna jest eutanazja to aborcja tym bardziej. Tu siê nie zgodzê. Eutanazja to ¶wiadome odej¶cie z tego ¶wiata osoby, która mog³a podj±æ t± decyzjê z w³asnej woli. Je¿eli p³ód uznamy za cz³owieka to aborcja bêdzie najzwyklejszym morderstwem. W takim wypadku ¿aden cz³owiek (matka) nie ma prawa odebraæ prawa do ¿ycia drugiemu cz³owiekowi (nienarodzonemu dziecku). W ka¿dej komórce rozrodczej tkwi potencja³ stania siê cz³owiekiem.
     Z innej strony p³ód nic nie czuje, wiêc zabijanie dziecka przed narodzeniem jest bardziej humanitarne ni¿ u¶miercanie go ju¿ po przyj¶ciu na ¶wiat jak to z niektórymi niechcianymi dzieæmi siê dzia³o.
    I w³a¶nie w s³owie „niechcianymi” tkwi ca³y problem. Czy zmuszanie matki do urodzenia niechcianego dziecka nie jest skazywaniem tego dziecka na pe³ne udrêki dzieciñstwo? G³ód, bieda, pijañstwo to problemy, z jakimi mo¿e zetkn±æ siê taki m³ody cz³owiek. Po jakim¶ czasie, byæ mo¿e, zostanie odebrane biologicznym rodzicom, ale szkody w psychice bêd± ju¿ nieodwracalne. Innym problemem mo¿e nie byæ wcale brak pieniêdzy, lecz brak czasu lub chêci opieki nad dzieckiem. Wtedy ju¿ nikt nie wykryje, ¿e dziecku jest ¼le, a wspomnienia takiego dziecka mog± byæ równie traumatyczne. Mimo, ¿e aborcja to w pewnym sensie morderstwo dokonane na bezbronnej ofierze, z drugiej strony jest to ratowanie niewinnych istot przed czym¶ gorszym od nieistnienia - przed odrzuceniem, wielkim cierpieniem i bólem, wieloma trudnymi pytaniami, jakie takie dziecko zacznie sobie zadawaæ „Czy to moja wina?”…
    Koñcz±c moje wywody pragnê poleciæ wszystkim opowiadanie Philipa K. Dicka pt. „Przedludzie” opowiadaj±ce o ¶wiecie, w którym aborcja mo¿liwa jest do 12 roku ¿ycia dziecka…Bardzo sk³aniaj±ca do refleksji lektura.
    Ka¿dy z nas musi na w³asn± rêkê odpowiedzieæ sobie na zadane na pocz±tku pytania. Ka¿dy mo¿e doj¶æ do innych wniosków i nie bêdzie za to karany. Poniewa¿ ka¿dy jest Wolny. Prawo zabraniaj±ce mi odej¶æ w chwilach cierpienia lub do¿ywotniej wegetacji uwa¿am za zaprzeczenie tej Wolno¶ci.