Nim bêdzie za pó¼no...

     Znowu bêdzie ma³o optymistycznie... Dzi¶ jest Dzieñ Babci. I chyba nigdy go nie zapomnê. Moja Babcia jest chora, bardzo chora. Dowiedzieli¶my siê dwa dni temu – rak mózgu. P³aka³am, bo jak mo¿na nie p³akaæ na sam± my¶li o tym, ¿e jedna z najbli¿szych ci osób umiera??!?! I ta potworna bezradno¶æ. Bojê siê d¼wiêku telefonu. Niby co krok dowiadujesz siê, ¿e kto¶ ma raka. Ale to co innego kiedy jest to kto¶ tak bliski. Tysi±ce my¶li, wspomnieñ przebiega przez moj± g³owê. Przypominaj± mi siê niedzielne poranki u Niej, jak na „¶niadanie” jad³y¶my cukierki popijaj±c bardzo s³odk± herbat±. Wszystkie chwile spêdzone z Ni±... Teraz ¿a³ujê, ¿e tyle razy nie chcia³am do Niej jechaæ i wola³am pój¶æ na imprezê czy po prostu zostaæ sama w domu.

„¦pieszmy siê kochaæ ludzi, tak szybko odchodz±”...
Bojê siê jechaæ do szpitala. Babcia ma sparali¿owan± lew± stronê cia³a... Nic nie wie o swojej chorobie. Bo niby kto ma Jej to powiedzieæ? I jak? Lekarze niby maj± pomagaæ. Oczywi¶cie je¶li dasz im „w ³apê”... Wtedy siê zainteresowali! W takich chwilach zaczynam w±tpiæ w cz³owieka. Nie mam ju¿ si³y ¿eby p³akaæ. Po prostu potwornie siê bojê. Co przyniesie kolejny dzieñ?!?! A¿ strach pomy¶leæ co mo¿e siê wydarzyæ...
¯yje nadziej±.

W³a¶nie znalaz³am to w swoim komputerze. Mia³am skasowaæ, ale postanowi³am dokoñczyæ.

Dzi¶ siê u¶miecham, jest lepiej. Za 5 dni Babcia wychodzi ze szpitala. Okaza³o siê, ¿e nie ma raka. Tzn. ma ale nie jest z³o¶liwy. Jest po udarze mózgu. Chodzi tylko z nasz± pomoc±. Ale i tak jest o wiele lepiej. Przecie¿ jeszcze 2 tygodnie temu nie chodzi³a w ogóle. Najwa¿niejsze, ¿e jest z nami! Nic ju¿ nie bêdzie jak dawniej. ¯ycie sta³o siê o wiele trudniejsze, ale ci±gle jeszcze moja rodzinka trzyma siê razem. Nadzieja jest najwa¿niejsza. Czasami co¶ wygl±da beznadziejnie, ale nie zawsze tak jest! Jeszcze raz powtórzê ten cytat: „¦pieszmy siê kochaæ ludzi, tak szybko odchodz±”! To wa¿ne by dawaæ drugiemu cz³owiekowi, komu¶ bliskiemu wszystko co tylko mamy... Kochajcie a bêdziecie kochani. Pamiêtajcie o ludziach, to oni s± najwa¿niejsi!!! ¯yczê Wam ¿eby¶cie nie musieli przekonaæ siê o tym, ¿e mam racjê.
Zakoñczê s³owami, które przeczyta³am na kartce od mojej przyjació³ki. Nie wiem czyje to s³owa, ale g³êboko w nie wierzê!!!
„¯yjemy otoczeni niezwyk³o¶ci± (...) wokó³ nas codziennie dziej± siê cuda (...) w mi³o¶ci nie ma ¿adnych regu³ (...) o wszystkim decyduje serce i ono ustanawia prawa (...) ten kto kocha, podbija ¶wiat bez obawy, ¿e cokolwiek utraci (...) kochaæ to znaczy po³±czyæ siê z drugim cz³owiekiem i dostrzec w nim iskrê Boga”