Zapominam..

     Zapominam o codzienno¶ci,
O bólu, o ³zach.
Wypieram siê zwyk³ych trudno¶ci,
£apiê skrawek wspomnieñ.
Pamiêtam nasz± rodzinê, nasz dom.
Pamiêtam chwilê, kiedy prosi³am
Bo¿e moich najbli¿szych chroñ!
Kocha³am Ciê mamo i Tatê te¿.
By³a¶ przyk³adem, autorytetem,
Tato Ty przyjacielem, wiesz?
My¶la³am, ze sielanka jak wszêdzie
Wiecznie bêdzie trwaæ,
My¶la³am, ze Was nie str±cê,
¯e o roz³±kê nie musze siê baæ.
Wierzy³am w wieczny pe³ny dom,
Wierzy³am w Bo¿± opatrzno¶æ,
Póki nie odszed³e¶ tato,
Póki ¿ycie nie krzyknê³o ‘teraz stój na baczno¶æ’.
Nie minê³y dwa lata, a zabra³ i Mamê Bóg,
Mia³am dziewiêæ lat,
A szczê¶cie sta³o obok mnie jako wróg.
Samodzielno¶æ poda³a d³oñ,
Dojrza³o¶æ w drzwi zapuka³a,
I têsknoty w ¿yciu poczu³am woñ.
Mijaj± lata, a ja sama wci±¿,
Wy dusz± przy mnie jeste¶cie
Krzyczycie:
‘Do marzeñ d±¿’.
I choæ ciê¿ko w m³odo¶ci tak,
Ja sobie poradzê, wytrwam,
Choæ Matczynej mi³o¶ci brak.
Patrzycie na mnie od Boga,
Zsy³acie si³ê i m±dro¶æ,
Pocieszacie, kiedy nadchodzi trwoga,
A oklaski s³yszê, kiedy do celu brnê.
Jest mi ciê¿ko i ³zy znam,
Ale obiecuje
¯e powody do dumy z waszej
Jedynej córki przez moje ¿ycie Wam Dam.
Kocham Was Najdro¿si.