Problem totalno¶ci istnienia

     (Z serii 'Osiedle Ziomy [c]')

Hejjo³! LyfuuSMOK po drugiej stronie klawiszy! Wyci±gam radosne piêæ palców w stronê monitora, wyprê¿am wszystkie ¶ciêgna jak tylko mogê, g³êboko, jak najg³êbiej potrafiê. Zrób to samo, wyci±gnij rêkê, podaj d³oñ przez szklany ekran, wszystko jest mo¿liwe, gdy przekracza siê granice wyobra¼ni. Czujesz? Serdeczny u¶cisk lyfowych paluszków, czujesz moje r±czki, które zawsze bez wzglêdu na wszystko s± gor±ce? Nie? Zamknij oczy jeszcze raz, zapomnij o tym wszystkim co ciê otacza. O tym ¶wiecie, gdzie problem goni problem, gdzie stres przepe³nia ka¿de istnienie. Uuu.. Niedobrze, lyfuusmok tak bardzo problemów nie lubi.

Jedno z moich mottuff brzmi tak: Ka¿dy problem ma rozwi±zanie. Wiêc je¿eli nie ma rozwi±zania to nie ma problemu. Nigdy nie nale¿y siê niczym zbytnio przejmowaæ, bo to zawsze nas ogranicza, nie pozwala harmonijnie dzia³aæ i rozwijaæ siê. Zreszt± sam porównaj. We¼ jak±¶ sytuacjê, jaki¶ spór. I teraz wyobra¼ sobie jak reagujesz na to, gdy jeste¶ bardzo spokojny i jak reagujesz na to, gdy np jeste¶ zdo³owany albo rozw¶cieczony. Takie niedobre emocje jak ¿al, smutek, gniew, agresja itd nigdy nie pozwalaj± nam niczego dobrze os±dziæ i zrozumieæ. Uhu. Ze¶rodkowanie emocji to jest to. 'Romanse z dystansem to recepta'.

Kompleksy. Stare mi³o¶ci nigdy nie rdzewiej±. Wspomnienia, które nas niszcz±. Rzeczy, o których nie powinni¶my pamiêtaæ. Nici wspomnieñ jednak nie urywaj± siê tak ³atwo, uginaj± siê, zanurzaj± siê w strumieniach pamiêci, ton± w neuronowym zapomnieniu. Ale ci±gle gdzie¶ tam trwaj±, gdzie¶ tam w ¶rodku siê pr꿱. Nie da siê zapomnieæ. Mo¿na to tylko przeanalizowaæ, zaakceptowaæ. -tak musia³o byæ, tak los chcia³, tak sami sobie pod¶wiadomie zaplanowali¶my. Wszystko mo¿e mieæ jaki¶ dalszy cel, nawet je¿eli czego¶ siê wstydzimy to na d³u¿sz± metê nie mo¿emy siê tego wyrzekaæ, bo to i tak by³o konieczne, ¿eby zaistnia³o to co jest tu-i-teraz. Czasami patrzê w przesz³o¶æ i wstydzê siê wielu rzeczy... a pó¼niej gryzê siê mocno w jêzyk swojej ¶wiadomo¶ci - czego ja siê w zasadzie wstydzê, co ja w zasadzie chcê wymazaæ? Gdyby nie to wszystko to teraz by mnie nie by³o, by³bym ca³kiem inny. ¯yj pe³ni± ¿ycia, niczego nie ¿a³uj. Powtarzam sobie milion razy, za ma³o, powtórzê jeszcze nie raz.

Pantha kurwa rei - jak to zajebi¶cie uj±³ Bla (klocek). Wszystko p³ynie - takie hase³ko ostatnio odwiedzi³o moj± g³ówkê, zapuka³o do wnêtrza. To niesamowite. Nic nigdy nie jest takie same, mimo i¿ trudno zauwa¿yæ jakiekolwiek zmiany ('...I see no changes' - 2pac, changes), nic nigdy nie jest takie samo, nic nigdy nie jest nudne, wszystko p³ynie, ca³y czas siê zmienia, wiruje, ka¿dy moment wymaga niesamowitej analizy, wewnêtrznego do¶wiadczania. Taki jeden niesamowity mistyk (osho) [thnx dla bla za namiary na jego stronkê] powiedzia³ kiedy¶ co¶ takiego 'ka¿de dzia³anie z uwa¿n± ¶wiadomo¶ci± jest medytacj±'. Medytacja, czyli ³apanie chwili, carpe diem, wk³adanie ca³ej swojej uwagi w moment, który w³a¶nie up³ywa. Inna niesamowita, choæ trochê kontrowersyjna maksyma tego mistyka brzmi mniej wiêcej tak - ludzie ¿yj± w marazmie i po¶wiêcaj± ca³e swoje doczesne ¿ycie dla ¿ycia przysz³ego, po¶miertelnego i nie maj± nic z teraz. Jego zdaniem powinno siê po¶wiêciæ ¿ycie przysz³e dla tera¼niejszego, dla tu-i-teraz.

Co jest sensem ¿ycia? Otó¿ nale¿y '¿yæ ¿yciem w ca³ej jego totalno¶ci, ¿yæ z tak± pasj± i intensywno¶ci±, ¿e ka¿dy moment staje siê wieczno¶ci±' (osho). '¯yj najlepiej jak potrafisz, wolno¶æ i mi³o¶æ zobaczysz co to znaczy. Nie udawaj nikogo, byli inni, tacy jak ty tak samo naiwini, oni siê ju¿ dawno przejechali i teraz to ich nienawi¶æ pali do wszystkiego co jest od nich lepsze, oryginalne i m±drzejsze' (nag³y atak spawacza)

To nie jest proste. Ci±gle kto¶ próbuje wytr±ciæ mnie z równowagi, udowodniæ, ¿e ¶wiat jest okropny, ¿e ¿ycie nie ma sensu. Czasem w to wierzê, popadam w agresjê, stres, cokolwiek. Ale widzê, ¿e takie okresy trwaj± coraz krócej. To jest niesamowite. Mam nadziejê, ¿e uda mi siê tak trwaæ i wreszcie naprawdê poczuæ niesamowito¶æ, dotkn±æ sensu. Ponoæ budda po tym jak dozna³ nirwany i zosta³ o¶wiecony przez tydzieñ nie móg³ przestaæ siê ¶miaæ - to niby takie proste, ten ca³y sens, to wszystko, ca³e ¿ycie, takie zabawne, pozytywne niesamowite. Z tego co czyta³em to ka¿dy legendarny o¶wiecony po osi±gniêciu nirwany by³ nieprzerwalnie niesamowitym optymist±. To daje do my¶lenia. Pesymi¶ci poddaj± siê, spadaj± na dno, umieraj± nieszczê¶liwi. I co najgorsze chwytaj± za nogi innych i ¶ci±gaj± innych na dno. O co to, to nie. cH.W.D.Pesymistom! :)

A wiêc 'dok³adnie tak, ja tonê w dumie i staæ mnie na to, ¿eby ponad siê unie¶c!' [tede]. Istniejê, jestem, tylko teraz, zajebi¶cie, to niesamowity zbieg okoliczno¶ci, ¿e akurat ja istniejê, a nie który¶ z miliardów innych plemniczków, samo to, ¿e mieli¶my farta i meteoryt uderzy³ w dinozaury czy to, ¿e gdzie¶ kiedy¶tam dawno temu jaka¶ b³yskawica uderzy³a w b³ota prekambru, zasz³a reakcja chemiczna i powsta³a prakomórka. Niesamowita zajebisto¶æ. Wiêc czemu mam narzekaæ? Pewnie wiele razy siê przewrócê na twardych ¿yciowych chodnikach, pot³ukê siê, zabraknie mi chêci, ale jednak i tak siê podniosê, wygrzebiê z marazmu, odnajdê chêci do dalszego istnienia. Mam przepa¶æ? Spa¶æ w otch³añ pesymizmu?

Ej raczej nie.