O Belgii trochę..;)

     Już za kilka miesięcy będziemy członkiem Unii Europejskiej. Pomyślałam, że może to dobry moment, żeby poznać bliżej stolicę administracyjną Europy, spojrzeć na nią trochę inaczej niż na lekcjach geografii;).

Chciałabym, chociaż w małym stopniu przybliżyć wszystkim kraj, w którym od niedawna mieszkam, opowiedzieć o tym jak przeciętni ludzie widzą Polskę.

Belgowie są narodem bardzo miłym i otwartym, jednak traktują obcych z pewną rezerwą. Z czasem jednak ten dystans zanika i nowi przyjaciele stają się wręcz członkami rodziny. Ich powitanie rzadko ogranicza sie do słów czy samego podania dłoni. Najczęściej towarzyszy temu pocałunek -i co mnie osobiście zaskoczyło- tak witają się również mężczyżni;).

Belgia jest malutkim, ale dosyć specyficznym krajem; obowiązują tu dwa języki flamandzki i francuski.

Flamandowie zamieszkujący północną część Belgii, sąsiadującą przede wszystkim z Holandią, stanowią 57% społeczeństwa i posługują się językiem flamandzkim, natomiast Walonowie (33%) na codzień używają języka francuskiego. Stąd dzieci w Belgii uczą się tych dwóch języków jednocześnie:).

Przyjeżdżając do Belgii na stałe nie sądziłam, że kiedykolwiek odczuję potrzebę szerzenia polskiej kultury, przedstawiania innym ludziom naszego kraju. Wydawało mi się, że Polska w przededniu wejścia do Unii Europejskiej jest dobrze znana poza swoimi granicami, że przeciętny mieszkaniec Europy nie będzie miał żadnych problemów ze zlokalizowaniem naszej ojczyzny na mapie oraz ma świadomość, że czasy robienia zakupów na kartki są już dawno za nami…

Z czasem poznając bliżej typowe belgijskie rodziny, dochodziłam do wniosku jak bardzo się myliłam w ocenie ich wiedzy o nas Polakach…

W oczach wielu ludzi jesteśmy dalej krajem daleko zacofanym pod wieloma względami. Jakie wielkie było ich zdziwienie kiedy okazało się, że mam swój własny komputer, wiem co to Internet; że to duże, szare pudło obok komputera to drukarka i xero w jednym i mało tego, potrafię się nim posługiwać;). Jakim zaskoczeniem było dla moich belgijskich znajomych, że w Polsce też mogę zjeść kanapkę w Mc Donalds.

Pewnego razu ktoś spytał mnie, czy w Polsce są sklepy…z ubraniami, biżuterią? Nieprawdopodobne powiecie? A jednak…według nich Polska jest ciągle biednym i szarym krajem, w którym ludzie cieszą się, kiedy dostaną w sklepie chleb i mleko. Niewiarygodne było też to, że w Polsce są kina... Po długim tłumaczeniu udało mi się ich o tym przekonać, jednak fakt, że nie tylko tu krzesełka „schodzą ku dołowi” był dla nich nie do przyjęcia!

Być może jest wiele różnic miedzy naszymi narodami jednak tak naprawdę życie typowego belgijskiego nastolatka nie odbiega mocno od naszej codzienności.

Tak samo jak my chodzi do szkoły, zdaje klasówki, lubi szaleć na dyskotekach i nosić szerokie spodnie;).

Zatem moi drodzy uczmy się języków i pokażmy całej europie, ze wcale nie musimy jej gonić. Jesteśmy Europejczykami niezależnie od tego czy wchodzimy do Unii, czy nie:).