Smierc

     
Boimy sie smierci,
Boimy sie jej skutkow.
Nikt nie wie, kiedy przyjdzie
I jak.
Moze przyjdzie po nas w lazience,
Moze w samochodzie,
A moze w snie?
Nikt nie jest w stanie tego przewidziec,
Nawet ja.
O szczegolach wie tylko jeden,
Bog.
On jedyny wie, kto ucierpi i jak,
On wie, co z nami bedzie dalej,
Jaki nas spotka koniec, ale i szczescie.
Ale czy naszym szczesciem jest smierc?
Czy moze cierpieniem?
A moze koncem pierwszego zycia,
A poczatkiem drugiego?

Smierc szuka nas i wybiera,
My zyjemy i na nia czekamy,
Bog nas obserwuje, cieszy sie i
Cierpi z nami.
Otoczenie czeka na nasza przyjazn,
A rodzina na milosc.

Z smiercia trzeba sie pogodzic,
Choc trudno.
Trzeba ja przyjac z honorem
Na jaka nas stac.

Nie mozna jej zlikwidowac,
Ani sie jej wyrzec.
Zyjemy w srod niej,
Zyjemy od urodzenia.

Smierc zabiera nam bliskich
Nawet wtedy,
Gdy ich potrzebujemy.
Odchodza bez pozegnania,
Bez pocalunku,
Bez przytulenia.

My cierpimy z powodu utraty
Cierpimy widzac ich cierpiacych
Widzac ich umierajacych,
Pelen zgrozy,
Pelen smutku,
A jednak tez pelen radosci.